Inge Vanfrachem werkt als logistiek assistente op de dienst Oncologie. Haar belangrijkste taak, naast maaltijden verdelen? Luisteren. “Hoe confronterend de dienst oncologie ook kan zijn, ik vind het heel fijn dat ik patiënten toch enigszins kan helpen en bijstaan in hun proces.”
Hoe ziet een werkdag voor jou als logistiek assistente op de dienst Oncologie eruit?
Inge: “Ik ben verantwoordelijk voor de maaltijden: ik zorg ervoor dat alle patiënten de juiste voeding krijgen en assisteer sommigen ook met het eten zelf. Daarnaast begeleid ik hen naar het OK, haal ik chemo in de apotheek en breng ik bloedstalen naar het labo. Dat is vrij pittig, want op één ochtend doe ik ongeveer 5 kilometer. Je moet fysiek zeker in orde zijn voor deze job, maar ik vind dat net een voordeel: zo blijf ik zelf ook gezond. Ik zou nooit meer terug willen keren naar een ‘9 to 5-job’ op kantoor.”
Vroeger werkte je als vastgoedconsulente. Hoe ben je in het ZOL terechtgekomen?
Inge: “Klopt, ik heb 20 jaar in de vastgoedsector gewerkt. Toen mijn moeder ziek was, heb ik veel tijd in een ziekenhuis doorgebracht en daar is het idee ontstaan om in de logistiek te gaan werken. Het leukste aan deze job? Het werken met mensen. Met kleine dingen kan je elke dag een groot verschil maken, zoals een simpele glimlach bij het brengen van de maaltijd. Vaak zeggen patiënten tegen me dat ze het fijn vinden dat ik altijd zo goed gezind ben, maar dat is zeker niet altijd niet zo. Natuurlijk heb ik ook slechte dagen, maar ik vind dat de patiënt daar niet de dupe van mag zijn en altijd voorrang moet krijgen. Zeker op mijn dienst, waar patiënten vaak ernstig ziek zijn.”
Jij hebt er eigenlijk nog een extra rol bij: luisterend oor voor patiënten.
Inge: “Eigenlijk wel. Vaak ben je de eerste persoon die patiënten ’s morgens zien. Als ze de dag ervoor een slecht bericht hebben gekregen van de arts, dan komen de emoties weleens los. Ze vertellen ook vaak dingen tegen mij waarmee ze hun familie niet willen belasten. Ik vind het fijn dat ik op die manier hen toch enigszins kan helpen, en ze zijn me daar ook enorm dankbaar voor. Hoe confronterend de afdeling Oncologie ook kan zijn, ik ben blij om hier te werken.”
In tijden van corona moet jouw job extra uitdagend zijn. Hoe ervaar je dat?
Inge: “Het is natuurlijk zwaar om de persoonlijke beschermingsmaatregelen te volgen. Urenlang met een FFP2-masker rondlopen is heel warm, en tijdens de pauze zie je echt afdrukken in je gezicht. Maar het moeilijkste aan heel deze situatie is natuurlijk voor de patiënten zelf, die maar één persoon op bezoek krijgen en niet meer zomaar naar buiten mogen of in de bar mogen gaan eten. Dat is heel eenzaam.”
Hoe vind je het in het algemeen om te werken in het ZOL?
Inge: “Het ZOL is een heel professionele organisatie met een focus op kwaliteitsvolle zorg naar de patiënt toe. Dat vind ik heel belangrijk, dat mensen altijd op de eerste plaats komen. Onderling is er ook een fijne sfeer: iedereen respecteert elkaar en elke schakel is belangrijk, van poetshulp tot arts. Maar ook als werknemer wordt er naar je geluisterd: als je punten van verbetering aanbrengt, wordt er effectief iets mee gedaan.”