Ria Geutjens begon haar carrière meer dan 27 jaar geleden in het Ziekenhuis Maas en Kempen in Maaseik, voor de fusie met het ZOL. Ze werkte jaren op de dienst intensieve zorgen, maar na de eerste coronagolf was ze klaar voor een nieuw hoofdstuk op de preoperatieve dienst. “De eerste coronagolf was verschrikkelijk, maar ik houd er toch een positief gevoel aan over dankzij het fantastische teamwork.”
Je werkt nu sinds kort op de preoperatieve dienst. Waaruit bestaan je verantwoordelijkheden?
Ria: “Op de preoperatieve dienst komen patiënten enkele dagen voor een operatie langs. We overlopen alle preoperatieve onderzoeken, nemen bloed af, kijken of alle foto’s gemaakt zijn, updaten de thuismedicatielijst, bekijken of er een wilsbeschikking is ... Veel patiënten ervaren dat als positief en zijn dan geruster op de dag van opname. Dat vind ik heel belangrijk: ik vind het mijn plicht als verpleegkundige om me goed in te leven in de gevoelswereld van de patiënt. De werkdruk ligt hoog, maar ik haal enorm veel voldoening uit mijn job.”
Hoe heb je de hele coronacrisis in het ziekenhuis ervaren?
Ria: “De eerste golf bracht een toevloed aan patiënten naar het ziekenhuis, samen met veel onzekerheid en angst. We hebben dat wel heel goed opgevangen en kregen hulp van mensen van de operatiezaal, mensen uit het onderwijs, ex-collega’s die terugkeerden ... Het was een verschrikkelijke en emotionele periode, maar toch houd ik er een positief gevoel aan over dankzij die fantastische samenwerking en gemeenschappelijke strijd uit alle hoeken.”
Na 27 jaar op de intensieve zorg ben je overgestapt naar de preoperatieve dienst. Hoe heb je die switch ervaren?
Ria: “Na de mentale en fysieke uitputtingsslag van de eerste coronagolf was ik wel klaar voor een nieuwe uitdaging. Ik ben dan via een interne sollicitatie terechtgekomen in een heel goed team waarin ik me meteen thuis voelde. Omdat ik jaren op dezelfde afdeling werkte, was mijn beeld eerder beperkt. Na de switch besefte ik eindelijk dat hier veel meer gebeurt dan ik doorhad. Heel vreemd, maar ik zie het ziekenhuis nu met andere ogen.”
Wat vind je zo fijn aan werken in een ziekenhuis?
Ria: “De multidisciplinaire samenwerking vind ik heel interessant, want je staat zij aan zij met de arts, kinesist, ergotherapeut ... Bovendien vind ik het fijn dat je kansen krijgt in een ziekenhuis, in mijn geval de switch naar een andere dienst. Voordien heb ik me tijdens mijn carrière ook al kunnen bijscholen als referentieverpleegkundige van wondzorg en nadien ziekenhuishygiëne. Sinds de samensmelting met het ZOL denk ik dat er zelfs nog meer doorgroeimogelijkheden zullen zijn. Alle medewerkers van ZOL Maas en Kempen kijken gelukkig heel positief naar die fusie.”
Is er een moment in je ZOL-carrière dat je altijd zal bijblijven?
Ria: “Natuurlijk zal ik de dag waarop ik mijn man ontmoette nooit vergeten. Hij was op bezoek bij zijn vader na een operatie, en zo zijn we aan de praat geraakt. Een ander geval is een jonge patiënt die hersendood was verklaard en we hier enkele jaren geleden verzorgden. Dat is een heel moeilijke situatie: je moet de familie begeleiden, de patiënt stabiel houden en de orders van het transplantteam opvolgen. Na een succesvolle transplantatie kreeg de familie een heel mooie brief waarin een anonieme patiënt zijn dankbaarheid voor zijn tweede leven uit naar de familie van de overleden patiënt. Zoiets vergeet je nooit, dat raakt enorm. Je maakt als verpleegkundige zoveel mee dat je een boek kan schrijven!”